ระบบลำโพง HQD เกิดขึ้นจากนักออกแบบระบบเสียงนาม “Mark Levinson” ในการนำเอาลำโพงที่มีนัยในยุคนั้นมาสร้างเป็นระบบลำโพงชุดขึ้นมาใหม่โดยนำเอา H=Hartley Sub-woofer, Q=QUAD ESL57 และ D=Decca Kelly Ribbon Tweeter มาประกอบกันเป็นระบบลำโพงใหม่ทั้งชุดเรียกว่า HQD Loudspeaker System
Lansing Iconic ปกติจะใช้ฮอร์น 8 ช่อง H808 พอมีโอกาสได้เซ็ตอัพระบบลำโพง Cinemeccanica ที่ใช้ฮอร์น 15 ช่อง ได้ผลลัพธ์ที่ดีมากๆ เลยเกิดแนวคิดว่าน่าจะเอาฮอร์น 15 ช่องของ Cinemeccanica มาใช้แท่นฮอร์น 8 ช่องของเดิม
Lansing Iconic (Replica) เป็นลำโพง Field Coil ทั้งระบบต้องมีภาคจ่ายไฟสำหรับขดฟีลด์คอยล์เพื่อสร้างสนามแม่เหล็กไฟฟ้า ผู้ผลิตลำโพงกำหนดให้มีการต่อวงจรต้องอนุกรมขดฟีลด์คอยล์ของคอมเพรสชันไดร์เวอร์กับวูฟเฟอร์ แล้วใช้ตัวต้านทานคร่อมขดฟีลด์คอยล์ของวูฟเฟอร์เพื่อกำหนดแรงดันตกคร่อม แถมภาคจ่ายไฟทำเป็นสายพ่วงออกมาแค่สองเส้น ถ้าจะต่อวงจรตามที่ต้องการ ก็ทำให้มีสายห้อยโยงระยางหลังตู้ไม่เรียบร้อยด้านหลังตู้ ยิ่งตัวต้านทานรักษาแรงดันเกิดความร้อนสูง ไปแตะโดนไม้หลังตู้นี่เป็นรอยไหม้กันเลยทีเดียว
Cinemeccanica เป็นยี่ห้อของระบบโรงภาพยนตร์สัญชาติอิตาลี จะมีทั้งเครื่องฉาย แอมป์ ไปจนถึงลำโพง ในส่วนของการนำมาใช้งานเป็นระบบเสียงภายในบ้านที่ยากหน่อยเพราะแทบจะไม่มีข้อมูลอ้างอิงใดๆได้เลย บังเอิญว่ามีเพื่อนชาวรัสเซียเสนอไดร์เวอร์ครบชุด พร้อมฮอร์น 15 ช่อง และครอสส์โอเวอร์ของ Cinemeccanica มา ในช่วงที่ผ่านมามีโอกาสได้สร้างลำโพงในสไตล์ของ Lansing Iconic โดยใช้ฮอร์น 8 ช่องกับ MG Driver พบว่าให้เสียงได้ดีมาก เลยเป็นที่มาของการเซ็ตระบบลำโพงชุดนี้
เซ็ตอัพลำโพงฮอร์น Western Electric 22A Replica ตัวฮอร์นขึ้นรูปจากเหล็กแผ่นพ่นแดมป์ลดเรโซแนนซ์ ติดตั้งคอมเพรสชันไดร์เวอร์ Neumann วางบนขารองฮอร์นที่มีจุดสัมผัสฮอร์นน้อยที่สุด และจัดวางทั้งชุดลงบนโต๊ะที่แยกจากตู้เบสส์อย่างอิสระ เพื่อไม่ให้แรงสั่นสะเทือนจากวูฟเฟอร์เข้าถึงฮอร์น
Western Electric 22A เป็นฮอร์นขนาดไม่ใหญ่โตมาก เหมาะสำหรับการเซ็ตอัพเล่นเป็นระบบสเตอริโอในห้องฟังขนาด 5.5×6.5 เมตรได้สบายๆ เสียงเต็มห้องไม่อึดอัด ในภาพเป็นตัวแรกที่เริ่มพัฒนาขึ้นมาเลยจากศูนย์หน้าแปลนยึดไดร์เวอร์จะติดกับ Throat Adapter เลย เวอร์ชันหลังๆทำเป็นเกลียวทองเหลืองสำหรับติดตั้งไดร์เวอร์ที่เป็นเกลียวเดียวกับ Western Electric 555 ตัวฮอร์นขึ้นรูปจากแผ่นเหล็กมีการพัฒนาในเวอร์ชันหลังๆขึ้นมาอีกหลายตัวครับ
ลำโพง Lansing Iconic System 812 ที่ผลิตขึ้นมาใหม่โดย Westernlabo สร้างขึ้นใหม่ตามแบบดั้งเดิมของ Lansing Iconic เป็นลำโพงสตูดิโอตัวแรกที่สร้างขึ้นโดย James B. Lansing ในปี 1937ซึ่งเป็นลำโพงมอนิเตอร์ขนาดกระทัดรัดมากในยุคนั้น (ขนาด 40x25x18 นิ้ว) ในยุคนั้นแม่เหล็กอัลนิโกยังไม่ถูกค้นพบ ทำให้ระบบลำโพงในยุคนั้นเป็น Field Coil หรือแม่เหล็กไฟฟ้า การใช้งานต้องจ่ายแรงดันไฟตรงให้กับขดลวดฟีลด์คอยล์ของลำโพง เพื่อให้สร้างสนามแม่เหล็กไฟฟ้าออกมา
JBL S109 Aquarius IV ลำโพงสองทางใช้ Fullrange LE8T-2 ติดตั้งแบบหงายไดร์เวอร์ยิงเสียงสะท้อนผ่านตัวกระจายเสียงออกช่องว่างขนาด 1″ ตู้เบสส์เป็น Double Bass Reflect ทรงสูงสร้างเสียงเบสส์ลงได้ลึกจากไดร์วเวอร์ขนาดเพียงแปดนิ้ว ด้านหลังมีทวีตเตอร์ LE20-1 ยิงเสียงแหลมเข้าหาตัวกระจายเสียงเป็นบรรยากาศด้านหลังตู้
ถ้ามีคนถามผมว่าลำโพงวินเทจยี่ห้อนี้รุ่นนี้เสียงดีมั้ย? ผมจะถามกลับทุกครั้งว่าใช้ฟังเพลงแบบไหน? คำตอบส่วนใหญ่ก็จะเป็นเพลงแจ๊ส และเพลงร้อง ผมก็จะมีคำถามที่สองตามไปอีกว่าเป็นแจ๊สยุคไหน? เพราะลำโพงวินเทจจะให้เสียงออกมาสมบูรณ์แบบก็ต้องฟังเพลงในยุคของมัน อย่าง JBL Hartsfield ก็ต้องเป็นแจ๊สยุคเก่าเนื่องจากเบสส์ของลำโพง Hartsfield ลงได้ไม่ลึกเป็นลูกเหมือนกับลำโพง JBL รุ่นหลัง (แต่ถ้าจัด System Matching ลงตัวได้ Hartsfield จะสำแดงเดชได้สุดยอดครับ) หรืออย่าง JBL Monitor รุ่น 43xx พวกนี้ก็ไม่เหมาะกับแจ๊สยุคเก่าเนื่องจากให้เสียงกลางไม่ใหญ่ดิบแผดเหมือนลำโพง JBL รุ่นแรกๆทำให้อรรถรสการฟังเครื่องเป่าไม่สนุกเท่า เคยถามตัวเองเหมือนกันว่าแล้วมันมีมั้ยลำโพงวินเทจที่ฟังเพลงได้หลายยุคหลายสมัย???
มาลองดูการเปลี่ยนแปลงของสตูดิโอมอนิเตอร์เป็นไทม์ไลน์กันบ้าง ลำโพงที่ถูกนำมาใช้เป็นมอนิเตอร์ในแต่ละยุคมีความแตกต่างกัน เปลี่ยนแปลงไปพร้อมๆกับแนวทางการฟังเพลงในแต่ละยุค ในช่วงแรกๆราวๆปี 1920-1930 ของอุตสาหกรรมการบันทึกเสียงยังไม่เน้นเรื่องลำโพงมอนิเตอร์จริงๆจังๆมากนัก เนื่องจากใช้ลำโพงเพียงตรวจสอบระดับสัญญาณรบกวน และเช็คระบบทางเทคนิคเท่านั้นเอง ทำให้สตูดิโอในยุคนี้เป็นตู้ลำโพงพื้นๆง่ายๆ ลำโพงฮอร์นคุณภาพสุดยอดในยุคนั้นก็นำไปใช้งานในโรงภาพยนตร์